Thomas (13)

“Ik voel me boos en heb vaak woedeaanvallen. Ik ben soms heel bazig, druk mijn zin door en wil dan gelijk hebben. Andere kinderen schrikken daarvan. Hoe kan ik hier beter mee omgaan en hoe kan ik mezelf beter snappen?”

Thomas heeft autisme en veel last van woede-uitbarstingen. Hij kon van het minste of geringste heel boos worden. Hierdoor had hij onder andere sociale aanpassingsproblemen. In de therapiesessies onderzoekt Thomas in een veilige omgeving zijn gedrag en leert dat er ook andere reacties mogelijk zijn. Het oefenen met boosheid in een vertrouwde omgeving geeft Thomas inzicht en leert hem op een andere manier te reageren.

Thomas: “Dramatherapie heeft mij een soort eigen gebruiksaanwijzing gegeven. Door het naspelen en bespreken van moeilijke momenten kan ik nu op school en thuis beter met de lastige situaties omgaan. Ik snap mezelf beter en heb geleerd dat ik ook anders kan reageren. Ik heb weer contact met mijn klasgenoten. Zij begrijpen mij en andersom ik hen ook. Hierdoor heb ik meer zelfvertrouwen gekregen. Een zware woedeaanval is lang geleden en ik heb inmiddels een paar leuke vrienden.”

Cato (16)

“Ik ben boos en verdrietig over de nare dingen van vroeger. Niemand snapte wat er met mij was gebeurd. Ik wist ook niet hoe ik hierover moest vertellen. Ik durf bijna helemaal geen contact meer te maken met anderen of naar school.”

Ieder kind heeft wel eens verdrietige en neerslachtige gedachten. Bij Cato nam de somberheid de overhand. Het was voor haar moeilijk hierover te praten en om dit zelfstandig om te buigen. Dat had een negatief effect op haar sociale gedrag en functioneren in het algemeen. Dramatherapie biedt een beschermde omgeving waar al deze gedachten en gevoelens aan de orde mogen komen in specifieke probleemsituaties. We oefenen op een rustige manier met het aanleren van ander meer positief en effectief gedrag.

Cato: “Ik heb heel veel aan de dramatherapie. Tijdens de afspraken bedenk ik en oefenen we de oplossingen voor situaties die ik moeilijk vond. Dat hoeft dan helemaal niet alleen maar met woorden, ik kan het ook laten zien met spullen of in een spel. Ik heb mezelf eigenlijk een beetje opnieuw leren kennen en dat wat vroeger is gebeurd een plaats kunnen geven. Omdat we allerlei situaties al nagespeeld en voorgespeeld hebben lukt het nu ook beter thuis, op school en tijdens sporten sterker in mijn schoenen te staan. Ik geef meer mijn mening en durf vaker om hulp te vragen.”

Isa (10)

“Ik ben vaak bang en onzeker. Helemaal in de klas als ik wat moet zeggen. Ik vind dat eng en denk dat andere kinderen me stom vinden. Daarom zeg ik eigenlijk nooit iets en doe ik maar wat de groep doet.”

Therapeuten noemen de verzameling van problemen die Isa ervaart samen een angststoornis. Ze had negatieve gedachten en gedroeg zich daardoor teruggetrokken. Isa zat in een neerwaartse spiraal. Ze blijkt het wel heel leuk te vinden om bezig te zijn met creatieve dingen en in toneelspelen een uitlaatklep te vinden. In de dramatherapiesessies is dat de methode om nieuw gedrag te oefenen. Zo leerde Isa aan om dingen zelfstandig te doen en zeggen. Hierdoor is de vicieuze cirkel doorbroken.

Isa: “Ik vind het heel fijn om dramatherapie te doen. Ik hoef niet de hele tijd te praten maar mag gewoon bezig zijn met verkleden en spelen. Daardoor kan ik beter mezelf zijn. We hebben ook in een spel geoefend met dingen durven, zeggen en doen. Daardoor kan ik nu eerder voor mezelf opkomen en weet ik wat ik kan doen met vervelende gedachten. Hierdoor voel ik me veel zekerder over mezelf.”